Een principekwestie
De UK Health and Safety at Work etc. Act 1974 heeft de cultuur en praktijk van gezondheid en veiligheid veranderd sinds de introductie ervan, waardoor het aantal dodelijke slachtoffers en ernstig gewonden op alle soorten werkplekken, inclusief theaters, drastisch is verminderd.
Gedurende de 19e eeuw groeide in het VK de overtuiging dat er regelgeving nodig was om de gevaren van de geïndustrialiseerde werkplek aan te pakken. Overheidsinspecteurs werden aangesteld in belangrijke industrieën, waaronder fabrieken (1833), mijnbouw (1842) en spoorwegen (1894), waarbij in de loop van de tijd verschillende branchespecifieke voorschriften werden ingevoerd, maar er was geen overkoepelende wetgeving. In de jaren zestig werden de tekortkomingen van deze ad-hocbenadering duidelijk: het aantal doden en gewonden op het werk steeg van 450.000 in 1961 tot 513.000 in 1969.
Het radicale en verreikende Robens-rapport uit 1972 stelde een principe vast dat sindsdien de gezondheid en veiligheid op de werkplek heeft bepaald: 'degenen die risico's creëren, zijn het best geplaatst om het te beheren'. De Health and Safety at Work Act (HASAWA) trad in 1974 in werking. Eerdere wetten die zeer gedetailleerde vereisten specificeerden, werden vervangen door algemene verplichtingen om risico's te verminderen 'voor zover redelijkerwijs mogelijk'. In plaats van te proberen de specifieke risicocontroles voor te schrijven die nodig zijn, bepaalde de wet dat werkgevers de plicht hebben jegens zowel werknemers als andere personen om hun veiligheid te waarborgen. Medewerkers hebben op hun beurt ook verantwoordelijkheden.
Sleutelbegrippen werden geïntroduceerd. Werkgevers moeten een of meer 'competente personen' aanstellen om gezondheid en veiligheid te beheren, waarbij competentie wordt gedefinieerd als een combinatie van training, vaardigheden, ervaring en kennis die iemand in staat stellen een taak veilig uit te voeren. Hoewel training en kwalificaties passend kunnen zijn, erkende de wet dat deze dingen alleen geen garantie zijn voor competentie. Risicobeoordeling werd een essentieel onderdeel van het proces van het beheer van gezondheid en veiligheid - nogmaals, het toestaan en eisen van degenen die dicht bij de activiteit staan om te reageren op de specifieke omstandigheden bij het nemen van beslissingen over veilig werken.
De verantwoordelijkheid voor regulering zou tripartiet zijn, waarbij werknemersvertegenwoordigers zoals vakbonden een formele rol zouden spelen, samen met de staat en werkgevers. Dit gedistribueerde model van verantwoordelijkheid was wederom gebaseerd op het principe: veiligheid waarborgen is ieders taak en iedereen heeft een rol bij het ontwikkelen van veilige werkpraktijken.
De HASAWA heeft de Health and Safety Executive (HSE) opgericht als de nationale regelgevende instantie voor gezondheid en veiligheid op de werkplek. Het is 'toegewijd aan het beschermen van mensen en plaatsen, en om iedereen te helpen een veiliger en gezonder leven te leiden'. Zijn rol 'gaat verder dan de bescherming van werknemers en omvat ook openbare zekerheid ... om ervoor te zorgen dat mensen zich veilig voelen waar ze wonen, waar ze werken en in hun omgeving'. De VGM voert inspecties, handhaving en onderzoeken uit en geeft ook begeleiding. Het heeft de bevoegdheid om bedrijven en personen strafrechtelijk te vervolgen en veranderingen in de werkpraktijk en de fysieke werkomgeving te eisen. Werkgevers zijn verplicht om dodelijke slachtoffers en zwaargewonden te melden bij de HSE. De nadruk van de HSE ligt, net als bij de HASAWA, op de rol van werkgevers en werknemers bij het voorkomen van ongevallen en slechte gezondheid, in plaats van op gedetailleerde regelgeving.
Desalniettemin is er sinds 1974 onder de wet een breed scala aan voorschriften van kracht geworden, die alle aspecten van gezondheid en veiligheid bestrijken. Relevant voor theaters zijn onder meer de Personal Protection Equipment (PBM) at Work Regulations 1992, de Lifting Operations and Lifting Equipment Regulations 1998 (LOLER), de Management of Health and Safety at Work Regulations 1999 en de Control of Substances Hazardous to Health Regulations 2002 (COSHH). Deze voorschriften worden aangevuld met praktijkcodes, die kunnen worden opgesteld door de HSE, of ze kunnen worden ontwikkeld door specifieke industriesectoren en overgenomen door de HSE, zodat ze nauw aansluiten bij de manier waarop bepaalde industrieën werken.
De HASAWA heeft een verreikende impact gehad op de theaterindustrie. The Association of British Theatre Technicians (Q30488) heeft een rol op zich genomen door leiding te geven, best practices te verspreiden en branchespecifieke trainingen te organiseren. De technische normen voor uitgaansgelegenheden zijn een primair referentiepunt voor technische theaterproductie, ontwikkeld op basis van de gecombineerde expertise van de leden van de vereniging. Veel theatergezelschappen hebben nu toegewijde gezondheids- en veiligheidsfunctionarissen, die de uitdagende rol op zich nemen om de soms unieke creatieve eisen van producties in evenwicht te brengen met de noodzaak om de veiligheid van alle betrokkenen te waarborgen. Vakbonden hebben ook erkend dat ze een belangrijke functie hebben door hun leden te vertegenwoordigen en ervoor te zorgen dat werkgevers hun verantwoordelijkheden nakomen. Het resultaat is de verankering van veiligheid en gezondheid in het dagelijks leven van theaters en theatermedewerkers. Risicobeoordelingen en methodeverklaringen zijn een vast onderdeel van het planningsproces en veiligheid wordt routinematig in contractuele afspraken tussen individuen en bedrijven ingebouwd.
Soms wordt gezondheid en veiligheid gebruikt als excuus om ‘nee’ te zeggen. Het is vaak het mikpunt van grappen: de kreet 'gezondheid en veiligheid is gek geworden!' is regelmatig te horen. De voordelen van de principiële aanpak van HASAWA zijn echter onmiskenbaar. In het VK daalde het aantal dodelijke arbeidsongevallen met 85% van 651 in 1974 tot minder dan 150 in 2014. En het totale aantal arbeidsongevallen daalde in dezelfde periode met 77% van 336.701 tot 77.310. Als gevolg van de Health and Safety at Work Act is Groot-Brittannië nu een van de veiligste plekken om te werken in Europa en de wereld. Toch is er nog werk aan de winkel. Arbeids- en geestelijke gezondheid zijn nog steeds belangrijke en groeiende problemen. Werkgerelateerde stress komt veel voor in de onder druk staande omgeving van theaterproductie, en in de post-pandemische omgeving van begin jaren 2020. De campagnes 'Reset Better' in het VK en 'No More Ten Out of Twelves' in de VS leggen de nadruk op een holistische benadering van welzijn, niet alleen op fysieke veiligheid.